|
|
| Песняры - Мой родны кут (Борткевич) |
Александрына  |
|
Мне не забыцца песнi той даўняе вясны:
- На Мурамскай дарожцы стаялi тры сасны...
Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з нiякай кветкай не мог я параўнаць.
Александрына! Цяпер прыйшла зiма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвiла...
Александрына! Якою ты была!
Сказаць, што васiлёчак, дык фарба ў iм адна,
Сказаць, што ты лiлея, - сцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак... Ды ўсiх жа мала iх!..
Такою ты здалася ў семнаццаць год маiх.
Александрына! Цяпер прыйшла зiма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвiла...
Александрына! Якою ты была! |
| Алеся |
|
Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая!
Чаму так горка, не магу я зразумець...
Шкада заранкi мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець.
Пайшла, нiколi ўже не вернешся, Алеся,
Бывай, смуглявая, каханая, бывай!
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам звiнiць i плача май.
Пайшла, пакiнуўшы мне золкi i туманы,
Палынный жаль смугой ахутаных дарог.
Каб я хвiлiнаю нанесеныя раны
Гадамi ў сэрцы заглушыць сваiм не мог!
Пайшла, нiколi ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвiнiць i плача май. |
Белоруссия |
|
Белый аист летит,
Над белёсым Полесьем летит,
Белорусский мотив
В песне вереска, в песне ракит.
Всё земля приняла
И заботу, и ласку, и пламя,
Полыхал над зёмлей
Небосвод, как багровое знамя.
Припев:
Молодость моя,
Белоруссия.
Песня партизан,
Сосны да туман.
Песня партизан,
Алая заря.
Молодость моя,
Белоруссия.
Наша память идёт
По лесной партизанской тропе,
Не смогли зарасти
Эти тропы в народной судьбе.
Боль тех давних годин
В каждом сердце живет и поныне,
В каждой нашей семье
Плачут малые дети Хатыни.
Вариант:
С нами малые дети Хатыни.
Припев.
Белый аист летит
Над Полесьем, над тихим жнивьём.
Где-то в топи болот
Погребён остывающий гром.
Белый аист летит,
Всё летит над родными полями,
Землю нашей любви
Осеняя большими крылами.
Припев. |
| Явар и калина |
|
Песняй вясны лебядзiнаю,
Скiнўшы зiмнiя чары.
Шэпчуцца Явар з калiнаю
У сумнай далiне над Ярам.
Шэпчуцца Явар з калiнаю
У сумнай далiне над Ярам.
Лiсцiкi зеленяй хваляцца
Небу панятлiвай мовай.
Росамi мыюцца ранiцай
Песцяцца сонцам паўднёвым
Росамi мыюцца ранiцай
Песцяцца сонцам паўднёвым
Чуецца музыка дiўная
У повесцях сонных iмшараў
Цешацца явар з калiнаю
Скiнуўшы зiмнiя чары.
Цешацца явар з калiнаю
Скiнуўшы зiмнiя чары. |
| Калыханка |
|
Пайшоў вечар па платочку,
Ды ў адзімым чабаточку.
Добрай ночы, мой сыночку!
Спі салодзенька ўсю ночку.
Ой, люлі, люлі - не чуваць зязюлі.
Пайшоў вечар да лясочку.
Ды ў чужэнькім паясочку.
Добрай ночы, мой сыночку!
Снам забаўненш усю ночку.
Ой, люлі, люлі - не чуваць зязюлі.
Пайшоў вечар па лясочку,
Ды ў дзіравым поясочку.
Добрай ночы, мой сыночку?
Снам раздольненька ўсю ночку.
Ой, люлі, люлі - не чуваць зязюлі.
Пайшоу вечар да цянёчку,
Ды ў адзжым лапаточку.
Добрай ночы, мой сыночку!
Снам цікаўненька ўсю ночку.
Ой, люлі, люлі - не чуваць зязюлі.
Добрай ночы, мой сыночку!
Спі салодзенька ўсю ночку.
Ой, люлі, люлі - не чуваць зязюлі.
Добрай ночы, мой сыночку!
Спі салодзенька ўсю ночку,
Добрай ночы, мой сыночку!
Спі салодзенька ўсю ночку, |
| Мой родны кут |
|
Мой родны кут, як ты мне мiлы!..
Забыць цябе ня маю сiлы!
Не раз, утомлены дарогай,
Жыццём вясны мае убогай,
К табе я ў думках залятаю
I там душою спачываю...
I там душою спачываю...
Вось як цяпер, перада мною
Ўстае куточак той прыгожа,
Крынiчкi вузенькае ложа
I елка ў пары з хваiною,
Абняўшысь цесна над вадою,
Як маладыя ў час кахання,
Ў апошнi вечар раставання.
Люблю цябе, мой бераг родны,
Дзе льецца Нёман срэбраводны,
Дубы дзе дружнай чарадою
Стаяць, як пешы, над вадою.
Мой родны кут, як ты мне мiлы!..
Забыць цябе ня маю сiлы!
Забыць цябе ня маю сiлы! |
| Уголок России |
|
Простор небесный сизокрыл
И тишина кругом.
Мне уголок России мил,
Мой добрый отчий дом.
Стою, не глядя на часы,
Березкам шлю привет.
Такой задумчивой красы
Другой на свете нет.
Припев: (2р)
Уголок России - отчий дом,
Где туманы сини за окном,
Где твои немного грустные
И глаза и песни русские.
Проходят дни, бегут года
И где-то там и тут
Шумят большие города
Дороги вдаль бегут.
Но сколько б ни было дорог
И беспокойных дней
Всегда России уголок
Живет в душе моей.
Припев. (3р) |
|